Gemeenten bereiden zich voor op drie transities in het sociaal domein; invoering participatiewet, de transitie van Jeugdzorg, en de overheveling van AWBZ- begeleiding en persoonlijke verzorging naar WMO.
De transities moeten met elkaar verbonden worden opdat aan alle drie dezelfde uitgangspunten ten grondslag liggen.
1. van vangnet naar springplank, eigen verantwoordelijkheid van burgers, meedoen in de samenleving en gebruik maken van sociaal netwerk
2. Dichtbij huis, ondersteuning en participatie dichterbij de burger, op lokaal niveau
3. Voorkomen in plaats van genezen, investeren in preventie wordt door regie en financiering in een hand te leggen haalbaar
En deze drie punten daar gaat het nu juist om.
Kinderarts. Jaco van den Hoek deed een genereuze handreiking, niet alleen als arts en projectleider Vitaal Vechtdal maar ook als betrokken burger. Hij zegt; "Als burger van deze gemeente heb ik het recht tot inspreken, echter de mij toegekende 5 minuten doen de voorziene problematiek, gezien vanuit de tweede lijn, huisartsgeneeskunde, aangaande de uitvoering transitie Jeugdzorg geen eer aan! ". Er moet breder gesproken worden, kennis en informatie moet gebundeld worden. Dit scheelt tijd, geld en maakt heldere verbindingen tussen de verschillende spelers in het veld. "Uit ervaringen van omliggende landen waar deze transitie reeds heeft plaatsgevonden, blijkt dat de intentie om deze budget neutraal in te voeren op zijn zachtst ambitieus is te noemen. Temeer een reden om optimaal gebruik te maken van de kennis die er al is en de geboden handreiking te aanvaarden."
Hij plaatste ook kanttekeningen over het tot nu gevolgde traject, vroeg om een opiniërend debat.
Helaas werd zijn handreiking afgewezen. Heilige huisjes bestaan dus nog steeds.
Kees Slingerland stelde kritische vragen over ondermeer het eventueel opleiden van ambtenaren via korte cursussen m.b.t. Jeugdpsychiatrie, haalbaarheid van budget neutraal uitvoeren van de transitie en op welke wijze en wanneer er helderheid gaat komen over eigen bijdrage in natura.
Echte antwoorden zijn er niet gegeven. Er is vooral uitgelegd dat ambtenaren naar eer en geweten heel erg hard werken en hun best doen. Dat word ook niet betwist, dat mogen wij zelfs verwachten, immers dat is hun taak! Maar zoals een van fractieleden van de Christen Unie later in de wandelgangen aangaf: je beste doen is niet hetzelfde als het goed doen. Het moge duidelijk zijn, niemand twijfels aan de inzet die de ambtenaren plegen, de uren die zitten in zo een lijvig stuk. Maar GroenLinks wil wel dat er alert en kritisch gekeken word naar de invulling en uiteindelijke uitvoering.
GroenLinks wil dat het gaat over mensen en niet om cijfers! Wij willen zorgvuldigheid want de herinrichting van het Sociaal Domein heeft grote invloeden om ons allen. Het gaat over hoe wij straks met elkaar en voor elkaar moeten gaan zorgen. Noaberschap komt uit het hart en mag niet geëist worden. Handreikingen als deze wijs je niet af, deze omarm je, moet je koesteren en goed gebruik van maken.